منتهي المطلب في تحقيق المذهب

مؤلّف:
ابو منصور حسن بن يوسف بن زين الدين علي بن مطهر حلي (علامه حلّي) (م 726 ه‍.ق)
معرفي اجمالي كتاب:
علامه در اين كتاب مذاهب همه مسلمانان را در احكام ذكر كرده و آنها را مورد بررسي قرار داده و اقوالي را كه قبول ندارد با دليل رد كرده است. در مقدمه كتاب، بحث نياز به علم فقه، موضوع علم فقه، مبادي، مسائل و تعريف علم فقه را آورده و دليل وجوب تحصيل اين علم را بيان فرموده است.
اين كتاب با اين سبك در نوع خود بي نظير بوده و مؤلّف چيزي را كه اعتقاد داشته و مورد قبولش بوده با دليل اثبات كرده و دلائل مسئله را بيان نموده و اقوال مخالفين را با دليل و برهان رد كرده است. اين كتاب در واقع فقه استدلالي و فقه مقارن محسوب مي شود.
مؤلف ابتدا فتواي خودش را بيان و بعد فتواي فقهاي اماميه را آورده و به ذكر اختلاف آراء پرداخته و سپس آراء موافق و مخالف فقهاي اماميه را با فقهاي مذاهب عامه ذكر مي فرمايند.
وضعيت نشر:
چاپ جديد اين كتاب در چهار جلد به زبان عربي با همت انتشارات مجمع مباحث اسلامي مشهد سال 1412 به چاپ رسيده است.[1]

پى نوشت ها:

[1] . مقدمه كتاب منتهي المطلب و الذريعه، ج 23، ص 12 و امل الآمل، ج 2، ص 82.

منبع: مرکز مطالعات و پژوهش هاي فرهنگي حوزه علميه